Deze week verscheen er een artikel op de website 14020. Op de website 14020 heb ik in het (recente) verleden een paar bijdragen geleverd. 14020 is een website van schrijversgilde, waarbij sommige anoniem publiceren. Dit vanwege mogelijke impact op hun privéleven of hun professionele werkverhoudingen. Al jaren (zeker vanaf 2020) publiceer ik artikelen altijd onder mijn naam of verzoek ik media mijn naam te plaatsen. Dat heeft in het verleden en zal vast in de toekomst problemen opleveren en daar heb ik vrede mee. Als Amsterdamse Indo Rus maak ik graag een verwijzing naar de uitdrukking van Samizdat (verboden lectuur in de Sovjet): “Samizdat: ik schrijf zelf, ik redigeer zelf, ik censureer zelf, ik geef zelf uit, ik verspreid zelf en ik zit er zelf een straf voor uit.”
Het artikel komt niet van mijn hand. Ik geloof in een open en eerlijk debat, hoe hard en hoekig deze ook mag wezen. Alleen een maatschappij waarbij personen in alle vrijheid (met bijbehorende consequenties) kunnen debatteren en elk onderwerp onder elk hoek kunnen belichten is een vrije maatschappij. Daarbij is het van belang dat we weten wie wat zegt, want alleen zo kunnen we de mening en mogelijke verhoudingen op waarde schatten. Daar heb ik altijd voor geknokt en dat zal ik ook blijven doen.
Betreffende de bijzondere stadsdeelcommissie is mijn mening het volgt: Iedereen was overdonderd en ik wil graag aangeven dat ik het niemand kwalijk neem, behalve de stadsdeelvoorzitter. Volgens mij kent iedereen wel een vergadering waarbij de hele groep overdonderd was. Daar laat ik het graag bij, want ik vind het uiteindelijk heel jammer dat het niet op de inhoud gaat door dat gedoe. Er is werk te doen. Niet lullen, maar werken.