Om direct met de deur in huis te vallen begin ik met het beeld hoe een burger contact kan opnemen met de gemeente. Dat is via 14020, meldingen.amsterdam.nl of via gebiedsmakelaar. Bij geen van deze contactpunten kan er direct contact opgenomen worden met de verantwoordelijke ambtenaren die over een bepaalde casus kunnen gaan.
Probeer je via deze bovengenoemde kanalen een casus aanhangig te maken dan loop je tegen muren op. Terugbelverzoeken worden niet opgevolgd, meldingen verdwijnen mysterieus of worden op zaterdagavond om 23.00 gesloten met standaardantwoorden, de wachttijden zijn lang, gebiedsmakelaars overbelast en de medewerkers weten vaak zelf niet bij welke afdeling zij moeten zijn. Als VvE bestuurder en bewoner van dit stadsdeel bel of probeer ik niet de gemeente te bereiken met kleinigheden. In de afgelopen 6 jaar zijn dat
- Melding verwarde personen
- Woonfraude
- Huiselijk geweld
- Kindermishandeling
- Zelfmoorden en pogingen daartoe
- Drugshandel
- Vandalisme
- Slachtofferhulp en/of andere disciplines na zedendelicten
- Gevaarlijke verkeersituaties
- Illegaal sekswerk
- Verkeerde uitvoering van taken van de gemeente.
Eigenlijk te veel om nog op te noemen. Dag en nacht zijn bewoners in dit stadsdeel bezig om hun buurt te verbeteren. We hebben hierbij de overheid keihard nodig, maar de dagelijkse praktijk is dat het stadsdeel vaak geen thuis geeft. Als er nood aan de man is na vijf uur of in het weekend dan is de gemeente helemaal niet bereikbaar. Er is geen eens een piketnummer. Bewoners raken afgestompt, omdat zij zich niet meer serieus genomen voelen door deze nare ervaringen of raken in juridische loopgraven. Geen van dit alles lijkt mij voor elke partij wenselijk. In wanhoop zoek ik dan maar contact met de Stadsdeelbestuurder Emre Unver die wel vaak zaken in gang krijgt. Dit zou toch niet de standaard werkwijze moeten zijn.
Wij willen gehoord worden en het gevoel krijgen dat er met hen meegedacht wordt, dat er liefde is voor hun omgeving en als er dan gehandeld wordt, dat er eigenaarschap genomen wordt voor het eindresultaat wat er ligt. Daarbij wil ik ook opmerken dat de houding van ambtenaren soms respectloos en vijandelijk is. Vrouwelijke bewoners worden uitgemaakt voor ‘vrouwtje’, bestempeld als ‘streng’ of ‘recalcitrant’. De conclusie die ik hieruit trek is dat het stadsdeel of gemeente bewoners maar lastig vindt en samenwerking niet waardeert.
Wij actieve bewoners maken Nieuw-West en u kunt ons daarbij helpen. Waarbij het van belang is dat er eigenaarschap genomen wordt EN dat de gemeente bereikbaar is. Dat een medewerker een lastige/heftige casus tot zich neemt en begeleid van A tot Z. Bovengenoemde zaken zouden leidend moeten zijn in de agendering van de stadsdeelcommissie en als ik de agenda’s van het afgelopen halfjaar bekijk dan zie ik weinig hiervan terug.
U kan wellicht zeggen daar gaat de centrale stad over en dat klopt ook, want helaas te vaak wordt de scope van deze stadsdeelcommissie overschat door bewoners en de commissieleden zelf. Als antwoord hierop wil ik u vragen om uw rol te pakken en een vuist te maken naar de centrale stad. Op te trekken naar de Stopera en niet meer te vragen, maar te eisen dat wij de zorg en aandacht krijgen die wij bewoners verdienen. Amsterdam Nieuw-West heeft het minst aantal FTE aan ambtenaren, maar wel de meeste bewoners, meeste armoede en welzijnsproblemen. Maakt u daar drie en half jaar hard voor en zorg dat deze niet afhaken. Bel eens een VvE bestuur op en vraag eens waar ze tegen aan lopen, ga naast hun staan, werk een casus van A tot Z- af en ervaar hoe zoiets gaat. Mocht u na dit inspreekmoment tientallen voorbeelden willen ontvangen dan kan ik deze toesturen of mondeling toelichten.
Geef bewoners de tools en aanspreekpunten die zij nodig hebben. De energiecrisis en daarmee de armoedecrisis komt eraan, als hij er al niet is. De tijd om te handelen is nu. Met u, met ons. Samen.