Reactie op artikelen in Het Parool en AT5:
- https://www.parool.nl/columns-opinie/opinie-je-zou-toch-denken-dat-die-floradorper-zich-na-de-bedreiging-van-halsema-zou-schamen~b4afae4c/
- https://www.at5.nl/artikelen/234605/vuurwerk-woede-en-teleurstelling-op-bewonersavond-over-vreugdevuur-in-floradorp
Over stijl kun je debatteren, maar wanneer iemand zegt: “Ik moet even een sigaretje roken, want ik krijg moordneigingen,” en Halsema daar even later op gereageerd zou hebben met: “Jij hebt persoonlijk gedreigd mij te vermoorden,” dan kun je dat op verschillende manieren opvatten. Als gemiddelde Amsterdammer trek ik dan de conclusie: dat is een volwassen vent die zijn emoties onder controle heeft, weet wanneer het te veel wordt en zijn eigen conclusies trekt.
Alleen ben ook ik zo vaak weggeparkeerd door ambtenaren met het verwijt: ‘Je toon is verkeerd.’ Dit gebeurde wanneer ik met lastige vragen kwam of kritische stukken schreef. Daar is een term voor: toonpolitie, en die wordt altijd uitgeoefend door de zittende macht. Het is een manier om de opponent te diskwalificeren op de vorm en niet op de inhoud. Lelijkheid, dus.
Recent heb ik dat meegemaakt met mijn stuk over Eigenwijks, dat een pro-Palestinademonstratie hield. Het was een keurige brief, zonder enige aanval, en toch waren er mensen die ik jaren niet had gesproken (type activist) die mij ineens moesten aanvallen. Nee, niet op inhoud, stel je voor, want dat kost enige denkwerk, maar op ‘de toon’.
Patrick Alexander Bronswijk Go go go. Ik ben zelf tegenstander van vuren, vanwege gezondheidsredenen, maar dat wil niet zeggen dat je op zulke schandelijke wijzen gediskwalificeerd mag worden.
Afsluitend, elke vorm van daadwerkelijke bedreiging van geweld of intimidatie is natuurlijk geheel af te keuren, maar mijns inziens ging het hier niet over.
Patrick Alexander Bronswijk is een van de kartrekkers van een nieuwe politieke partij genaamd: De stem van Amsterdam.