Sinds enige tijd schrijf ik langere stukken op sociale media. Het zijn geen lange stukken, zoals in de artikelen-sectie, maar over het algemeen schrijf ik over lokale politiek en zaken die mij na aan het hart liggen.
In Amsterdam Nieuw-West is er namelijk een nieuwe stroming gaande. Volgens de stadsdeelbestuurder is de lokale pers bij vele bijeenkomsten en activiteiten niet gewenst. Wat wel gewenst is, zijn sfeerverslagen van de gespreksleiders. Deze gespreksleiders hebben vaak al een gekleurd vertrekpunt, een standpunt dat vaak als grondslag heeft dat de Nieuw-Westerse bevolking het slachtoffer van iets is.
Mijn overtuiging is dat Amsterdam Nieuw-West, maar ook Amsterdam in zijn totaliteit, een glasnostische tegenstroom nodig heeft. Wat is dan scherper en duidelijker dan een spitsvondige en analytische pen? Ik denk dat ik hierin een constructieve, maar voor sommigen een uiterst pijnlijke, bijdrage kan leveren. Nergens is het verloop van het personeel in het bijzonder staf zo groot geweest als onder de voorzitter van het stadsdeel.
Ik hoop af en toe het tapijt te kunnen optillen. Net als onder elk tapijt of elke tegel die je oplicht, zal er stof en vuil te vinden zijn, maar ook zaken die het daglicht liever niet zien omdat ze pijnlijk en ongewenst zijn. Voor mij geen burgerjournalistiek gesponsord met gemeenschapsgeld. Ik beloof u dat ik maar één motivatie heb, en dat is de liefde voor transparantie, bestuurlijke hygiëne en integriteit.