Goedendag,
Tijdens een bijeenkomst twee weken geleden is het bewonerscollectief Osdorp De Punt opgericht. Het is een groep bewoners die de leefbaarheid van onze buurt hoog op de agenda wil zetten. Al jaren hebben we aan de gemeente gevraagd om een buurtoverleg te organiseren. Omdat dit niet van de grond is gekomen doen we het zelf. De eerste bijeenkomst werd gelijk goed bezocht door bewoners. We hebben dit voor elkaar gekregen met steun van een medewerker van stichting !Woon. Een echte verbinder die van doen weet in de buurt.
Vanavond wil ik in het bijzonder de heer Nazmi Türkkol bedanken voor zijn aanwezigheid en zijn luisterend oor. Er is die avond veel besproken. De sfeer was eensgezind en er kwam veel emotie los. De verhalen zijn heftig: Schietpartijen, vechtpartijen, steekincidenten, ouders die hun kinderen thuis houden en niet laten buiten spelen, het terugvinden van kogelgaten in de hoofdsteun van de autostoelen.. De bewoners voelen zich in de steek gelaten door instanties, politie en gemeente.
We hebben op de bewonersavond tien punten opgesteld met wat we op korte termijn aan actie verwachten van de gemeente, politie en andere stakeholders.
Nummer 1 is: meldingen worden structureel niet opgevolgd. Zowel bij de politie niet als de gemeente. Veel bewoners horen ook dat ze de eerste zijn die melden of dat er geen andere meldingen bekend zijn. Vele bewoners raken ook afgestompt op de antwoorden als: “versoberd B beleid, niets aan te doen” of “De sociale cohesie is onvoldoende om alle bewoners te betrekken bij de gewenste gedragsverandering.” Of krijgen zelfs helemaal geen enkele terugkoppeling. Ja, zo breek je wel ‘het goud van Nieuw-West’ vakkundig af. Bijna elke actieve bewoner geeft aan te willen verhuizen of vast te zitten in deze situatie. De betrokkenheid neemt hierdoor af.
Nummer 2 is: de zichtbaarheid en betrokkenheid van de politie, het DB en de ambtenaren. Wat is de rol van de gemeente en de politie? Die zien we bijna niet en als wij deze zien of spreken dan wijzen ze veelal naar elkaar en is eigenaarschap ver te zoeken.
Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar het moraal van het verhaal is dat de ambtenaren in de wijk niet aanwezig zijn, terwijl daar wel naartoe wordt verwezen. Onder andere door u, het stadsdeelbestuur en de stadsdeelcommissie. Afspraken worden niet nagekomen, een afspraak maken kost meer dan 15 mails met daarbij dat geplande meetings in de regel eerder afgezegd worden dan dat ze doorgang hebben. Ik ben dan ook zeer benieuwd hoe de heer Nazmi Türkkol deze avond heeft beleefd.
Toen kwam de vrijdag 29 september. De dag van de bekendmaking van de stedenbouwkundige plannen op Dijkgraafplein. Uit de Dagmail van de gemeente van vrijdag 4 oktober blijkt ineens dat er grootse plannen zijn voor het het Dijkgraafplein. Geen ondernemer of bewoner is gehoord in de aanloop van deze plannen. In plaats van overleg of vragen wat wij bewoners nodig hebben, wordt er voor ons bepaald dat bakstenen en verdichting veel gaat oplossen. Op maandag 9 oktober ontvangen de bewoners op het Dijkgraafplein zelf pas een informatiefolder! Deze methode om OVER bewoners te praten in plaats van met, staat volledig haaks op het convenant van het Masterplan.
U kan het ook zo anders doen. Door te beginnen met te vragen wat wij willen en dat is iets meer dan de kleuren van een gebouw, wipkip of stoel te bepalen. Trek met ons de wijk in en wees aanwezig. Zorg dat iemand eigenaar wordt van hoofdpijndossiers. Organiseer 1 focus maand op handhaving en welzijn. Er zijn vele ideeën die we als bewoners hebben als deel van de oplossing.. Het wordt tijd dat de handschoen wordt opgepakt en zaken worden aangepakt in de wijk de Punt. U kunt onze 10 punten terugvinden op onze website osdorpdepunt.nl.
